Vorige week mocht ik me weer in mijn toga hijsen. Dit keer voor een huwelijk tussen een mama en een papa die al bijna 11 kaar gelukkig zijn samen. Dat in de eerste plaats. Maar hun knappe dochtertje en zoontje (met fantastische outfits, by the way!) maken natuurlijk ook deel uit van deze verbintenis!

Om de ceremonie voor de kids ook wat meer body te geven (ook al probeer ik nooit te lang van stof te zijn, stilzitten en luisteren vinden kids toch niet zo tof of wel?), mochten ze niet alleen speciale akten ondertekenen, maar had ik ook nog wat gefröbeld:

Waarom in het Engels? Ik hoor het je denken. Nou, heel simpel: omdat er nogal wat Engelse details in het verhaal van het bruidspaar en dus mijn toespraak zaten. En mijn lijfspreuk: de liefde zit nou eenmaal in de details ?.

Ik heb 4 exemplaren gemaakt, voor ieder persoon uit het bruidskwartet eentje, verpakt in een klein envelopje. Op het gele labeltje dat je op de foto bijna niet ziet, staat een naam en de trouwdatum. Vervolgens liet ik ze allevier symbolisch de lintjes aan elkaar knopen tot het een ketting werd die nooit meer los mag gaan!

En dat alles op het gevaar af dat ik mezelf bombardeerde tot de meest suffe trouwambtenaar ooit… maar de reacties achteraf waren positief dus daar hou ik me maar aan vast! ?

Fijne avond!